Eerste dag offerfeest
Op vrijdag 11 oktober
ging ik op internationalisering naar Istanbul. In Istanbul heb ik veel
meegemaakt. Ik heb mijn gastgezin ontmoet, waar ik een week verbleef. En ik heb
verschillende plaatsen daar bezocht. Omdat ik daar met school was, zou ik
eigenlijk projecten moet maken in de school van mijn uitwisselings maatje. Maar
hun school was dicht omdat er die week offerfeest was. Ik heb dus alleen maar
uitstapjes gedaan en ik heb natuurlijk ook het offerfeest meegemaakt door de hele
dag met Berfin mee te gaan (Berfin is mijn uitwisselings maatje).
Dinsdag 15 oktober was het dan eindelijk zover: de eerste
dag van het offerfeest. Deze dag hadden wij vrij van het programma en gingen
wij met onze maatjes doorbrengen. Ik had al veel verschillende dingen gehoord over het
offerfeest: het bezoeken van familie, naar de moskee gaan, er helemaal niets
meedoen en natuurlijk ook het slachten van een koe of een geit. De avond van tevoren
was ik zo zenuwachtig dat ik maar gelijk gevraagd had wat we gingen doen en of
we een dier zouden slachten. Ik had geluk. Mijn gastgezin kwam oorspronkelijk
uit een ander deel van Turkije, wat ver weg ligt, en daar wonen nog steeds haar
grootouders. Dus gingen ze daar het dier slachten, maar het was te ver om er
naar toe te gaan, dus hoefde ik daar niet naar toe te gaan. Helemaal opgelucht
ging ik slapen.
Mijn gastgezin gelooft in God/Allah, maar heeft verder niet
veel met het geloof. Zelfs als ze dat waren, hoefde ik naar de moskee te gaan.
Alleen mannen en jongens mogen daar naartoe tijdens het offerfeest. Anders
mogen vrouwen er ook naartoe. Ik had dus heerlijk uitgeslapen tot 11 uur en
werd toen zachtjes wakker gemaakt door mijn maatje. Na een uitgebreid ontbijt
maakten wij ons klaar om naar haar grootmoeder, die wel in Istanbul woont, te
gaan en daar de rest van haar familie te ontmoeten. Alweer werd ik zenuwachtig.
Wat als haar grootmoeder heel streng is en ik iets fout doe? We gingen met de
auto daarnaartoe en toen we er bijna waren, zaten we in een ouder en minder
rijk gedeelte van Istanbul. Toevallig stonden we vast naast een autowasserette.
Het was alleen zo dat het die dag geen autowasserette was, maar een “slachthuis”…
Een paar minuten later kwamen we bij haar grootmoeders flat
aan. We moesten naar de 3e verdieping en we konden toen gelijk naar
binnen (natuurlijk moet je wel eerst je schoenen uitdoen!). Het eerste wat ik
zag waren vrouwen, heel veel vrouwen. Berfin stelde me aan ze voor: haar
tantes. Iedereen gaf me de gebruikelijke twee zoenen op een wang en keek me enthousiast
aan terwijl ze vrolijk in het Turks brabbelen.
Ook al kenden ze geen Engels en ontmoette ik ze pas voor de eerste keer, deden
ze net alsof we familie waren. Uit Berfin’s vertaling kon ik begrijpen dat ze
het geweldig vonden dat ik was gekomen. Daarna werd ik voorgesteld aan de hele
familie, maar iedereen lachte en zeiden dat ze het leuk vonden dat ik er was.
Ook haar grootmoeder.
In Nederland zijn veel mensen gastvrij, maar dat haalt het
niet bij de Turkse gastvrijheid. Ze namen me mee naar de keuken en gaven me een
zoete Turkse specialiteit. Toen kwamen een paar snacks zoals nootjes en nog een
paar Turkse delicatessen. Ik vond het heerlijk en dat zei ik ook. Toen kreeg ik
nog een hele maaltijd (ongeveer zo groot als een avondmaal). Na de maaltijd
kreeg ik nog een toetje en ik zat propvol. Maar tegen de tijd dat ik klaar was,
waren zij alweer bezig met het volgende gerecht. Gelukkig redde Berfin mij. We
gingen met haar tante en nichtje winkelen. Na iedereen gedag gezegd te hebben
en haar tantes bedankt te hebben voor het eten gingen we op weg naar een
winkelcentrum bij de zee.
Na lange tijd door de stad te hebben gelopen en kleine
straatjes met kraampjes te hebben bekeken, namen we een pauze bij een klein
cafeetje. Voor de eerste keer in mijn leven had ik daar Turkse koffie op. Het
is bitter en erg sterk. Als je niet uitkijkt dan zit je drab te drinken, maar
ik vond het heerlijk. Later in de week hebben zij mij ook het recept meegegeven
om het thuis te kunnen maken. Na nog een tijdje rond te hebben gewandeld zijn
we om 7 uur bij de Burger King gaan eten. De Burger King op 5e en
bovenste etage van een overdekt winkelcentrum. En om één of andere reden zat er
een smalle gang naast de Burger King, die de ingang van een ziekenhuis was. Ik
ben er gelukkig niet achter gekomen of het ziekenhuis daar zat door het eten
van de Burger King.
Om 9 uur was er een voetbalwedstrijd Turkije-Nederland, die
gingen we met alle Turkse en Nederlandse mensen kijken bij één van de Turkse
mensen thuis. Het was zeer lach verwekkend om naar te kijken, want iedereen was
zeer fanatiek. Allerlei weddenschappen werden afgesloten en bij elk doelpunt
dat Nederland scoorde, werden de Nederlanders relaxter en de Turken
verdrietiger. Uiteindelijk heeft Nederland met 2-0 gewonnen en moesten de Turken,
vanwege een weddenschap, drop eten (geen enkele Turk lust drop).
Na de wedstrijd gingen we met een grote groep naar huis. Ik
had nog 2 uur reistijd omdat ik zo ver weg was van Berfin’s huis. Om Iets na
half 1 kwamen we bij Berfin thuis en we zijn maar gelijk naar bed gegaan want
we waren doodop.
De rest van de week hebben we nog verschillende dingen
gedaan en is de week ook voorbij gevlogen. Het afscheid werd voor sommige te
veel en er waren dus veel rode oogjes op de allerlaatste groepsfoto. Na nog
ongeveer 6 uur op het vliegveld te hebben gezet, het vliegtuig had nog een uur
vertraging, kwamen wij om 1 uur ’s
nachts in Nederland aan. Na nog een paar uur reistijd lag ik uiteindelijk om
half 4 in mijn bed.
In April komen alle Turkse studenten van het uitwisselingsproject
naar Nederland voor een week. Ik kan echt niet wachten tot ze hier zijn en ik
hoop dat ik ze kan verwelkomen met de zelfde gastvrijheid waarmee ze mij
verwelkomden.
